ترتیل سوره غاشیه (الغاشیه) سوره 88 از قرآن کریم است که دارای 26 آیه است و سوره مکی است. غاشیه به معنی فراگیرنده می باشد. این نام یکی از نام های روز قیامت است. در این سوره در مورد معاد به ویژه در مورد کیفرهای دردناک مجرمان و پاداشهای مشوق برای مومنان صحبت می کند. در بخش هایی از این سوره در مورد توحید اشاره به آفرینش آسمان و خلقت کوه ها و زمین و توجه انسان ها به این سه صحبت به میان آمده است. در بخش های دیگر این سوره در مورد نبوت و بخش هایی از وظایف حضرت محمد(ص) صحبت می شود. در ادامه همراه خاتم الوصی باشید.
فضیلت قرائت سوره غاشیه (الغاشیه)
در حدیثی از حضرت محمد(ص) نقل شده است: هرکس بر قرائت این سوره مداومت ورزد خداوند حساب او را در قیامت آسان می کند.
در حدیثی دیگر از امام جعفر صادق (ع) نقل گردیده: هرکس این سوره در نمازهای نافله بر قرائت آن مداومت نماید. خداوند او را تحت پوشش رحمت خود در دنیا و آخرت قرار می دهد.
ترتیل استاد عبدالباسط
ترتیل استاد شهریار پرهیزگار
ترتیل استاد محمد صدیق منشاوی
متن سوره غاشیه (الغاشیه)
1
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ ﴿١﴾
آیا خبر حادثه هولناکی که [همه انسان ها را از هر سو] فرا می گیرد، به تو رسیده است؟ (۱)
2
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿٢﴾
در آن روز چهره هایی زبون و شرمسارند؛ (۲)
3
عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ ﴿٣﴾
[آنان که همواره در دنیا] کوشیده اند و خسته شده اند [و سرانجام سودی نیافته اند] (۳)
4
تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةً ﴿٤﴾
در آتشی سوزان درآیند. (۴)
5
تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ ﴿٥﴾
آنان را از چشمه ای بسیار داغ می نوشانند؛ (۵)
6
لَيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ ﴿٦﴾
برای آنان طعامی جز خار خشک و زهرآگین وجود ندارد (۶)
7
لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ ﴿٧﴾
که نه فربه می کند و نه از گرسنگی بی نیاز می نماید. (۷)
8
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ ﴿٨﴾
در آن روز چهره هایی شاداب و باطراوت اند (۸)
9
لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ ﴿٩﴾
از تلاش و کوشش خود خشنودند (۹)
10
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿١٠﴾
در بهشتی برین اند (۱۰)
11
لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً ﴿١١﴾
در آنجا سخن لغو وبیهوده نشنوند (۱۱)
12
فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ ﴿١٢﴾
در آن چشمه ای روان است (۱۲)
13
فِيهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ ﴿١٣﴾
[و] در آنجا تخت هایی بلند و با ارزش قرار دارد (۱۳)
14
وَأَكْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ ﴿١٤﴾
و [در کنار چشمه هایش] قدح ها نهاده شده است (۱۴)
15
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿١٥﴾
و [دیگر از نعمت هایش] بالش هایی پهلوی هم چیده [برای تکیه زدن بهشتی ها] ست (۱۵)
16
وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿١٦﴾
و فرش هایی زربافت و گسترده [که روی آن می نشینند.] (۱۶)
17
أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿١٧﴾
آیا با تأمل به شتر نمی نگرند که چگونه آفریده شده؟ (۱۷)
18
وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿١٨﴾
و به آسمان که چگونه بر افراشته شده؟ (۱۸)
19
وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿١٩﴾
و به کوه ها که چگونه در جای خود نصب شده؟ (۱۹)
20
وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿٢٠﴾
و به زمین که چگونه گسترده شده؟ (۲۰)
21
فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ ﴿٢١﴾
پس تذکر ده که تو فقط تذکر دهنده ای؛ (۲۱)
22
لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ ﴿٢٢﴾
تو بر آنان مسلط نیستی [که به قبول ایمان مجبورشان کنی،] (۲۲)
23
إِلَّا مَنْ تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ ﴿٢٣﴾
ولی کسی که [به دنبال تذکر پی در پی] روی گردانید و کفر ورزید. (۲۳)
24
فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ ﴿٢٤﴾
پس خدا او را به عذاب بزرگ تر عذاب خواهد کرد. (۲۴)
25
إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿٢٥﴾
قطعاً بازگشت آنان به سوی ماست. (۲۵)
26
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ ﴿٢٦﴾
آن گاه بی تردید حسابشان بر عهده ماست. (۲۶)
